Foto: Friedel Kantaut
Vom Windstoß in das Feuer
war ich vom Licht geblendet
Es schien so ungeheuer
so wunderbar und klar
Und als das kurze Licht geendet
war alles nicht mehr wahr
In dunkler Nacht bin ich gestrandet
An feurig’ Licht hab ich geglaubt
Von tiefstem Wasser bin ich nun umbrandet
und alle Sinne wurden mir geraubt
Ich bin ertrunken
der Leib wie Blei so schwer
So bin ich auf den Grund gesunken
vom Lichte her
Vom Grunde seh ich Rauch
mit Flügel meiner Seele Hauch