Leed van de Drakenriederske

Ursula Gressmann - Drakenriderske

Grafik: Ursula Gressmann

De Drakenriederske ut ferne Galaxie,
kleddt in hör golden Schubbenkleed,
mit Maanschien in de Ogen,
hett umdaan dat Sünnen-Sweert.

Se kann neet tüsken Müren düren un
in hör Sweerthand wohnt de Dood.
So reist se dör dat Weltall immerto.
Hör unrüst föhrt se van Steern to Steern.

Se treckt nu in dat Land van de Echsenlüü,
de sünd Feenden van de Minsken
un verwachten mit scharpe Sweerten de Slacht.
Daar kummt ansetten de Drakenriederske.

Dat Hart seker dör Iesen un dat Gesicht
schuult en Mask ut Kristall, so stört se sück in de Slacht
un maakt toschannen dat Gebrödd.
In d‘ Tuun van de Quaad ströömt dat Blood .

Denn, tegen de slapende Toorn, dor löst se ennelk dat Keddenhemd.
De Sünne steiht deep un Placken danzen in dat rode Lücht.
Blot dat middernachtswarte Haar bedeckt hör Liev
bi dat Bad in de Beeck dichtbi.

Se luurt up hör Leevsten hier.
Unverwacht raakt se en Piel in dat Hart.
He hett se verraden, de Leevste van hör.
Blood rinnt rood un heet.

An diesse Stee vertellen anmaalt Wannen
vandaag dat Leed van de Drakenriederske,
driest un ewigmoi.

Dieser Beitrag wurde unter Innenleben abgelegt und mit , , , verschlagwortet. Setze ein Lesezeichen auf den Permalink.

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert